LIEF

Er is geen menselijker daad dan het aangaan van een liefdesrelatie. Er is niks mooier, niks intenser en niks intrinsiek griezeliger dan het openstellen van de eigen persoon tegenover een ander, in de hoop in de samensmelting met die ander ‘volledigheid’ te vinden. Eén en één maakt twee, en twee is volledig. Wat betekent het op een fundamenteel niveau om een relatie aan te gaan?
Wat laat ons ons hele leven lang verlangen naar dat complete samenvallen met een ander persoon? En wat wilt het zeggen als we dat dan doen? In LIEF (deel twee van een vierluik aan monologen over de fundamentele emoties van de mens) wordt de liefde in taal gegoten, in al zijn chaotische, rauwe, vieze, plakkerige en warme volledigheid.