Deze 'antigone' verwezenlijken we samen. Acteur, publiek en ruimte. Eén acteur blaast Sofokles’ tekst leven in, als een medium dat conflicten scherpstelt. De toeschouwer is getuige, en wordt gaandeweg tegenspeler. De ruimte is een plek van verbeelding waar de lijn tussen kijken en spelen vervaagt. Of met de woorden van Ismene: “Ik heb het gedaan. Ik ben even schuldig. Ik wil even schuldig zijn.”

credits//CONCEPT & PERFORMANCE Barbara T’Jonck TEXT Sofokles TRANSLATION Johan Boonen LIGHT Lies Van Loock THANKS TO KVS, Platform In De Maak, Ultima Vez, RITCS School of Arts, Franciska Devloo, Eva Michiels en Lieze Roels

credits of the picture// Eva Michiels